-เนื้อจัดสวยงามมาก และใช้เป็นแนวทางเพื่อศึกษาเนื้อพระสมเด็จของสมเด็จโตได้ เนื่องจากเนื้อหา-มวลสารมีความใกล้เคียง และมีการยุบ แยกของเนื้อพระตามธรรมชาติ
-สภาพเดิมๆ เนื้อจัดสวยงามมาก
-พระองค์นี้อยู่กับคุณพ่อมากว่า 60 ปี
-ท่านเป็นหน่อเนื้อของสมเด็จพระพุฒาจารย์ โต พรหมรังสี โดยแท้
-ในกระบวนการสร้างพระสมเด็จทั้งหมด ต้องยอมรับว่าของหลวงปู่นาคและหลวงปู่หิน จะมีมวลสารเก่าของสมเด็จโตมากที่สุด
-เป็นพระเก็บเก่าจากพ่อที่ได้จากวัดโดยตรง คุณพ่อจะทันยุคหลวงปู่นาคและหลวงปู่หินในสมัยนั้น
-คุณพ่อชื่อ กิมเฮี้ยง แซ่อึ้ง เกิด ปี 2470 อายุน้อยกว่าปู่นาค 43 ปี และน้อยกว่าปู่หิน 28 ปี ด้วยความศรัทธาท่านได้เก็บสะสมพระเครื่องของสายวัดระฆังอยู่บางส่วน
-การสร้างพระผงต่างๆของหลวงปู่นาคนั้น จะได้จากการที่ท่านศรัทธาสมเด็จโตและเก็บสะสมพระที่ชำรุดแตกหักไว้ข่อนค้างมาก รวมถึงพระครูมูล วัดสุทัศน์
-ท่านสร้างวัตถุมงคลในช่วง ปี 2485-2511

ประวัติหลวงปู่นาค วัดระฆัง
(พระเทพสิทธินายก (นาค โสภโณ)
หน่อเนื้อสมเด็จพระพุฒาจารย์ โต พรหมรังสี
-ชาตะ วันศุกร์ที่ 1 สิงหาคม 2427
-มรณะ วันศุกร์ที่ 15 มกราคม 2514 รวมอายุ 87 ปี
-อายุ 13 ปี บรรพชา เมื่อปี พ.ศ.2440 ที่วัดบึง ต.ในเมือง อ.เมืองนครราชสีมา โดยมี พระครูสังฆวิจารย์ (มี) เป็นพระอุปัชฌาย์
-เดินทางเข้ากรุงเทพฯ โดยกองคาราวานวัว มีผู้ร่วมเดินทางประมาณ 30 คน เดินทางจากโคราชรอนแรมมาเป็นเวลาแรมเดือน จนถึงกรุงเทพ โดยพระน้าชาย นำสามเณรนาค ฝากไว้กับพระอาจารย์เลื่อม พระลูกวัดระฆังโฆสิตาราม ซึ่งกุฏิของท่านอยู่หน้าวัดใกล้ปากคลอง (ปัจจุบันเป็นที่ตั้งโรงเรียนสตรีวัดระฆัง)
-อายุ 15 ปี เล่าเรียนภาษาบาลีมีความรู้ถึงขั้นเข้าแปล บาลีเปรียญธรรม 3 ประโยคเป็นครั้งแรกต่อหน้าพระที่นั่ง โดยมีพระเถระทรงสมณศักดิ์หลายรูปเป็นกรรมการฝ่ายสงฆ์ ผลปรากฏว่าสอบแปลด้วยปากได้เปรียญธรรม 3 ประโยค ได้รับพระราชทานไทยธรรมเครื่อง อัฐบริขาร จากพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5
-พ.ศ.2448 พยายามศึกษาเล่าเรียนต่อ ปรากฏว่าสอบไล่ได้เปรียญธรรม 4 ประโยค โดยการแปลด้วยปาก ซึ่งเป็นการยากสำหรับยุคนั้น
-อายุ 21 ปี เข้าพิธีอุปสมบทที่พัทธสีมา วัดระฆังโฆสิตาราม มี สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ฤทธิ์) วัดอรุณราชวราราม เป็นพระอุปัชฌาย์, สมเด็จพระวันรัต (ฑิต) วัดมหาธาตุยุวราชรังสฤษฏ์ เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และพระธรรมโกศาจารย์ (แพ) วัดสุทัศนเทพวราราม เป็นพระอนุสาวนาจารย์
-พระ มหานาค ป.ธ. 4 ซึ่งต่อมาชาวบ้านเรียกชื่อท่านสั้น ๆ ว่า "มหานาค" และรับฉายาจากองค์พระอุปัชฌาย์ว่า "โสภโณภิกขุ" ได้เข้าแปลเปรียญธรรมได้ประโยค 5 ภายหลังบวชเป็นพระแล้วใหม่ ๆ ต่อจากนั้นท่านมหานาคไม่ได้เข้าแปลเพื่อสอบเปรียญธรรมเพิ่มขึ้นอีก ซึ่งในขณะนั้นมีการศึกษาเปรียญธรรมถึงประโยค 6 เนื่องด้วยท่านมีภาระยุ่งกับงานของวัดมากขึ้น โดยเป็นผู้รับใช้ใกล้ชิดในพระคุณเจ้าสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ม.ร.ว.เจริญ อิศรางกูร)
- ต่อมาในปี พ.ศ.2464 ท่านโสภโณภิกขุ (มหานาค) ได้รับสัญญาบัตรพัดยศเป็นที่ พระธรรมกิติ
- พ.ศ.2467 - 2468 ภายหลังจากสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ม.ร.ว.เจริญ อิศรางกูร) มรณภาพแล้ว พระธรรมกิติได้รับหน้าที่รักษาการแทนเจ้าอาวาสวัดระฆังโฆสิตารามแทน และเป็นเจ้าอาวาสสืบต่อมาจนมรณภาพ
- พ.ศ.2475 ได้รับพระราชทานสัญญาบัตรพัดยศที่ พระราชโมลี
- พ.ศ.2500 ได้รับพระราชทานเลื่อนขึ้นเป็นที่ พระเทพสิทธินายก
-พระ เทพสิทธินายก (นาค โสภโณ) ในตอนที่ท่านมีอายุใกล้ 70 ใคร ๆ ก็เรียกท่านว่า "หลวงปู่นาค" แม้ว่าท่านจะมีร่างกายสมบูรณ์ชราภาพมากขึ้นตามวัยและสังขาร ท่านก็มิได้ละเลยทางศาสนกิจ ท่านเป็นพระอุปัชฌาย์ของกุลบุตรทุกชั้นวรรณะมากมาย ท่านเป็นผู้สร้างกรรมดีมีเมตตาอันเป็นยอดปรารถนาต่อศิษยานุศิษย์ และประชาชนทั่วไปไว้มากมาย มิได้สะสมทรัพย์สินอันใดไว้ จนถึงกาลมรณภาพ เมื่อวันศุกร์ที่ 15 มกราคม พ.ศ.2514 เวลา 4.45 น. ณ โรงพยาบาลศิริราช จังหวัดธนบุรี ท่านก็จากไปอย่างสงบปราศจากความกระวนกระวายด้วยโรคชรา ขอวิญญาณของท่านจงบรรลุถึงฟากฟ้าสรวงสวรรค์ คงเหลือไว้แต่คุณงามความดีอันสูงส่ง สุดที่จะนำมาเขียนไว้ในที่นี้ รวมศิริอายุของท่านได้ 87 ปี อยู่ในสมณเพศถึง 75 ปี และเป็นเจ้าอาวาสมาแล้ว 47 พรรษา นับว่าท่านเป็นผู้ที่อยู่ในสมณเพศและเป็นเจ้าอาวาสที่นานที่สุดรูปหนึ่ง